روبان قرمز...

فکر کنیم به کسانی که ناخواسته مبتلا به بیماری ایدز شده اند. به زنانی که از شوهرشان این بیماری را گرفته اند و به بچه های معصومی که گرفتار این بیماری شده اند. و فکر کنیم که رفتار ما چه تاثیری میتواند روی شخصیتشان بگذارد. بچه هایی که ناخواسته مبتلا شده اند ، هیج جایی در این جامعه ندارند. کسی به آنها توجهی نمیکند. رفتارهای نادرست موجب میشود همین بچه های معصوم در آینده تبدیل به آدمهای خطرناکی شوند که میتوانند هزاران نفر را مبتلا کنند. آدمهای خطرناک عغده ای با انواع و اقسام اختلالات روحی و روانی که نتیجه دیدگاه ما نسبت به این بیماری است. 

اندکی تامل بد نیست...

مرد سالاری...

دکتر فردین علیخواه ، جامعه شناسی است که در کانال تلگرامش ، مطالب جالب و مهمی را به اشتراک میگذارد. جدیدترین پست ایشان درباره ی مرد ِ متاهلی است که علاقه ی بسیار افراطی ای به روابط جنسی دارد و خارج از محیط خانواده ، نیازهایش را ارضا میکند. کاری به درست یا غلط بودن کار این مرد ندارم. آن جای قضیه برایم قابل تامل است که از وی میپرسند اگر همسر خودت اینگونه بود ، تو چه میکردی؟ و مرد میگوید قبول نمیکردم و جدا میشدم. 

بدبختی ِ جامعه این است که مردها هرکاری را برای خود خوب و محترم میدانند اما همان کار را برای زنان بد میشمارند. مثلا پسری قبل از ازدواجش ، با دختران و زنان زیادی رابطه دارد ، یا واضح تر بگویم ، با تمام موجودات زنده و غیر زنده ی دنیا ارتباط دارد اما موقع ازدواج دنبال دختر باکره میگردد. خب اگر روابط جنسی قبل از ازدواج خوب است ، چرا فقط برای پسرها خوب است؟ یا مردی که اهل خیانت است و اهل برقراری روابط غیر اخلاقی ، اما همان را برای همسرش بد میداند. چرا؟؟ 

+نظر یکی از اعضای کانال دکتر علیخواه که خواندنش خالی از لطف نبست : موضوع خیلی جالبی رو توی کانالتون مطرح کردید و من فکر میکنم این موضوع الان خیلی مهمه چون حتی توی شهر کوچکی که من زندگی میکنم زیاد میبینم مردایی رو که دنبال سکس خارج از ازدواج هستند با وجود متاهل بودن،  و حتی دنبال سوییت های کوچک برای اجاره هستند و این مساله براشون کاملا  پذیرفته شده هست،اما این مطلب اخرتون ،مصاحبه،واقعا جالبه من فکر میکنم تو تمام مسائل این حوزه مردا همه چیز رو برای خودشون میپسندند و برای همسرشون نه،دوستی داشتم که همسرش اجازه نمیداد حتی فیلم هایی ببینه که صحنه بوسه داره اما گوشی و کامپیوتر شخصیش پر بود از عکسای پورن،یا اینکه حتی در مورد جذابیت یه مرد دیگر یا یه بازیگر مثلا بخواد صحبت کنه اما خودش همه این موارد رو دوست داشت،کلا این مساله رو من ربطش میدم به جریان مرد سالاری در جامعه ما،جامعه ای که قوانین حقوق بیشتری رو به مرد میده منظورم قوانین نوشته و نانوشته هست. خب مسلما این نگرش رو در مرد ایجاد میکنه که خودش رو توی هر کاری محق بدونه اما همسرش رو نه.+

++ لینک کانال دکتر علیخواه : https://telegram.me/Fardinalikhah

* اگر مرد محترمی ، این پست را میخواند ، لطفا لطفا لطفا نظرش را برایم بنویسد.

برداشت آزاد ( 2 )...

مجری محترم میگوید " کیمیا تو باعث افتخار دختران سرزمینی. میگوید همه ی مردم  به تو افتخار میکنند و نشان دادی که دخترهای ایرانی میتوانند سرفراز باشند. مجری محترم ذوق زده و خوشحال است و مدام کیمیا را تشویق میکند. مجری کسی نیست جز جناب آقای مهدی توتونچی.

 سال 2015 جام جهانی فوتسال زنان در گواتمالا برگزار میشد. همسر ِ نیلوفر اردلان به بهانه ی اینکه پسرمان به تو احتیاج دارد و باید پیشش بمانی ، مانع همراهی او با تیم شد و پاسپورتش را ضبط کرد. ماجرا رسانه ای شد و زندگی زناشویی نیلوفر اردلان و همسرش دچار تنش شد. همسرش کسی نبود جز جناب آقای مهدی توتونچی.

 

" یک جمله منتشر شده در کانال تلگرام توییتر فارسی : ‏این مجریه توتونچی از کیمیا پرسید چی شد که به اینجا رسیدی؟ خداییش جا داشت بهش بگه مردی مثل تو تو زندگیم نبود که جلوم رو بگیره "..

لینک کانال توییتر فارسی: https://telegram.me/OfficialPersianTwitter

برداشت آزاد...

عکاسی...

امروز ، روز جهانی ِ عکاسی ِ. ثبت لحظه ها مخصوصا لحظه های شیرین و دلچسب برای هممون دوست داشتنیه:)  قدیما عکاسی و عکس انداختن راه و روش خاص خودش رو داشت. مثل الان نبود که همه گوشی یا دوربین داشته باشن و مدام لحظه هاشونو ثبت کنن. حتی لحظه های خیلی معمولی و پیش پا  افتاده هم تو این دوره زمونه قابلیت ثبت شدن پیدا کردن. درسته که ثبت لحظه ها رو دوست داریم ولی تا حالا به این فکر کردیم که چقدر از لمس و دیدن لحظه ها و تصاویر قشنگ محروم شدیم؟ مثلا به یه مکان تاریخی رفتیم و به جای اینکه با دقت به معماری با نوع ساختش دقت کنیم و کیف کنیم از شاهکار هنرمندای مملکتمون ؛ مدام تو حالتها و فیگورهای مختلف از خودمون عکس میگیریم. عکس گرفتن خیلی خوبه ولی یاد بگیریم در کنارش از لحظه هامون هم لذت ببریم. 

کار اداری ، سخت یا آسان؟؟؟

خدا نکنه تو این مملکت ، بخوای یه کار اداری انجام بدی. حالا چه درخواست یه فارغ التحصیلی ساده باشه ، چه یه درخواست پیشرفته برای کارای سخت تر و مهم تر. امان از کاغذبازی های بی مورد. امان از کارمندایی که وقت و انرژی ارباب رجوع براشون اهمیتی نداره. شغل دولتی تو ایران ، رخوت به همراه داره. چون یه کارمند دولتی میدونه که چه کار کنه چه کار نکنه ، باز آخر ماه ، حقوقشو میگیره. پس چرا به خودش زحمت بده و کار کنه؟ تازه اگر پررو باشه ، میتونه جوری رفتار کنه که ارباب رجوع معذب بشه و احساس ناراحتی کنه. یاد نگرفته که هر انسانی خدمت رسان بقیه س و در ازای خدمتش ، پول میگیره. هرچند تو هر موقعیتی ، آدمای وظیفه شناس و دلسوز هم پیدا میشن.

صبح رفتم دانشگاه دنبال کارای فارغ التحصیلی و جمع کردن امضا از آدمای مختلف. قبل جمع کردن امضا ، باید میرفتم آموزش و یکی از آقایون مسیول ، یه فرمی رو پر میکرد و بعدش باید میرفتم واحد فارغ التحصیلان ، یه برگه از مسیولش میگرفتم و بعد دنبال امضاها میرفتم. مسیول واحد فارغ التحصیلان ، یه خانوم جوانی بود که وقتی تو آموزش بودم ، اومد پیش همکاراش و کلی گفتن و خندیدن و رفع خستگی کردن و دوباره رفتن تو اتاق خودشون. حالا من باید میرفتم یه برگه ای ازش میگرفتم. همین که رفتم تو ، عین برج زهرمار بود. انگار نه انگار تا همین چند ثانیه پیش مشغول بگو بخند بوده. گفتم برای اون برگه اومدم ، با یه حالت اخم و ناراحتی و اینکه مثلا من خیلی خسته م و نمیتونم ، گفت بدید خانم فلانی انجام بده ، گفتم خانم فلانی نیستن ، منو فرستادن پیش شما ، بعد با یه حالتی که مثلا من دارم بهت لطف میکنم ، گفت بشین تا آماده بشه. چند دقیقه بیشتر طول نکشید ولی تو همون چند دقیقه به حدی معذب شدم و اعصابم به هم ریخت که حد نداره. چرا این کارمندا نمیدونن که کارشون ، وظیفشونه؟ چرا باید با نوع حرف زدن و رفتارای مسخره شون ، منت سر ارباب رجوع بذارن؟ اون پولی که میگیرن ، حلال ِ؟؟ کارگر بدبخت باید عرق بریزه و کارای سخت انجام بده و یه حقوق ناچیز بگیره ، اونوقت خیلی از کارمندا زیر ِ کولر میشینن و طبق معمول هم گوشی به دستن و آخر هر ماه هم پول مفت میگیرن. 

بماند. حالا نوبت جمع کردن امضا بود. آدمایی که تو اتاقاشون نبودن و من مدام بالا پایین میرفتم تا یه مسیول ، لطف کنه و فرم مخصوص رو امضا کنه. تازه منتم سرم بذارن که تو این بلبشویی که هست ، حالا چه وقت امضا جمع کردنه؟؟!!! ( یه مراسمی تا دو سه روز دیگه تو دانشگاه برگزار میشه که آقایون مسیول ، در حال انجام مقدمات مراسم بودن). فقط اون وسط یکی از کارمندا به دادم رسید. گفت دلم واست میسوزه از صبح هی از این اتاق به اون اتاق میری و کارات راه نمیفته. آقای ابراهیمی عزیز ، شما اینجا رو نمیخونی و من رو هم نمیشناسی. اگه کمک شما نبود ، محال بود بتونم کارامو انجام بدم. شما وظیفه ای نداشتی که به من کمک کنی ، چون تو اون فرم ، به امضای شما احتیاجی نداشتم ولی کمکم کردی که همه ی امضاها رو از بقیه مسیولا بگیرم و خیالم راحت بشه. یک دنیا ممنون کارمند وطیفه شناس ِ مهربون. مطمین باش روزی نتیجه ی کمک و دلسوزیت رو میبینی:) 

ماها فقط بلدیم غر بزنیم و از بقیه انتظار داشته باشیم. در صورتی که اگر هر کدوممون تو هر جایگاه و پست و مقامی که هستیم ، به وظیفمون خوب عمل کنیم ، مملکتمون از اینهمه فساد و مشکل و بدبختی در میاد. امیدوارم روزی این اتفاق بیفته. آمین. 

در اوج ماندن...

به المپیک 2012 فکر میکنم. به سرزندگی و طراوت کشتی گیرامون. به المپیک 2016 فکر میکنم. فکر میکنم به کشتی گیرایی که دیگه مثل قبل طراوت ندارن. انگار خسته ن ، حال ندارن ، بی رمقن. بعد فکر میکنم شاید خیلی از همین کشتی گیرامون بعد المپیک 2012 میتونستن تو اوج از دنیای قهرمانی خداحافظی کنن. بحث من نتیجه گرفتن یا نگرفتن نیست. بالاخره موفقیت و شکست همیشه همراه هم بودن و هستن و خواهند بود. بحث من " در اوج ماندن ِ ". تو هر مرحله و سطحی که از زندگی هستیم ،تو هر رابطه ای که هستیم. مثلا میتونیم یه وقتی از طرف مقابلمون خداحافظی کنیم و تو زندگیش نباشیم که هیچ دلخوری وبحثی هم بینمون پیش نیاد. اگه تو یه رابطه ای مدام حرف و حدیث و بحث و دعوا باشه ، اگه حوصله رابطه رو نداریم ولی باز به دلایل مختلف اصرار به موندن تو رابطه داریم ، خیلی بد و آزار دهنده میشه.  تمام اون حسای منفی جمع میشن و یهو کات میکنیم. باید باید باید باید بدونیم که چه وقتی تو چه رابطه ای قرار بگیریم و تو چه وقتی نه ولی متاسفانه خیلی وقتها نمیدونیم و نتیجه ش میشه اشک و دلتنگی و هزار و یک جور مشکل دیگه. و دیگر هیچ. 

+نمیدونم قیاس درستی داشتم بین المپیک و رابطه های روزمره یا نه:|

پستی با سه عنوان...

برای این پست سه تا عنوان به ذهنم میرسه که بنویسم. مثل :

چنین است رسم سرای درشت ، گهی پشت به زین و گهی زین به پشت (جناب فردوسی)  

یا 

بی کمالی های انسان از سخن پیدا سود ، پسته ی بی مغز چون لب وا کند ، رسوا شود  (جناب سعدی)

یا

تا مرد سخن نگفته باشد ، عیب و هنرش نهفته باشد (جناب سعدی)....

از محقق تا مقلد فرقهاست ( 2 ) ...

خیلی جالبه که تمام رسانه های مکتوب و غیر مکتوب ، درباره ی مضرات استفاده از ماهواره مینویسن و حرف میزنن و از شبکه های معروفی مثل " BBC " و " من و تو " انتقاد میکنن ولی خیلی از برنامه ها و آیتم هاشون رو بر اساس برنامه های همین دو شبکه ی معروف میسازن.  مثل برنامه ی شام ِ ایرانی که تقلیدی از برنامه ی بفرمایید شام بود. یا مسابقه های خوانندگی که تو خیلی از شبکه ها برگزار میشد و جدیدترینشون هم همین برنامه ی شب کوک ِ که تقلیدی از برنامه ی آکادمی یا استیج ِ. مثل برنامه های خبری که به جای اینکه محتوا داشته باشه ، فقط رنگ و لعاب داره و از نوع ِ دکور تا مدل نشستن و لحن و اجرای مجریاش , دقیقا مثل مجریای شبکه ی BBC و من و تویه. فکر کنم شبکه ی افق یه برنامه ای داره دقیقا مثل برنامه ی میز ِ خبر شبکه ی من و تو. حتی آهنگ تیتراژ ِ اخبار یکی از شبکه های استانی ، خیلی به تیتراژ خبر شبکه ی BBC شباهت داره. جالب اینجاست که این تقلید ، فقط مختص تقلید از برنامه های خارجی نیست. خیلی وقتها اتفاق افتاده یه برنامه ای از یه کانال داخلی پخش شده و بقیه ی کانال های داخلی هم یه جورایی ازش تقلید کردن و حتی نوع گرافیک و تیتراژی که مختص اون کانال هم هست رو مورد تقلید قرار میدن:|

یه کم ایده پردازی و خلاقیت چیز ِ بدی نیست. منتها کو گوش ِ شنوا؟؟!!!

** از محقق تا مقلد فرقهاست / کین چو داوود است و آن دیگر صداست...

*چناب مولانا

از محقق تا مقلد فرقهاست ( 1 ) ...

دوستی دارم که به شدت مورد توجه ِ همکلاسیاشه و در مواردی مورد توجه ِ هم دانشگاهیامون. هرکاری که میکنه ، هرلباسی که میپوشه و از هر وسیله ای که استفاده میکنه ، بقیه هم حتما باید همون کار رو بکنن و همون لباس رو بپوشن و از همون وسیله استفاده کنن. خیلی ها بهش حسادت میکنن و شاید دلیل ِ این رفتارهای بچگانشون همین باشه. همیشه شنیدیم و خوندیم که "حسود هرگز نیاسود" ، که واقعا هم همینطوره. آدمایی که حسودن ، هیچ وقت آرامش ندارن و همیشه میخوان از اون آدمی که بهش حسادت میکنن ، تقلید کنن تا به نظر خودشون از اون آدم جا نمونن.اینجور آدما  عزت نفس و اعتماد به نفس پایینی دارن، تو زندگیشون خیلی دنبال تنوع و خلاقیت نیستن و فقط و فقط کارها و رفتارهای بقیه رو تقلید میکنن.

+ امیدوارم روز به روز تعداد ِ این آدما کمتر و کمتر بشه.آمین. 

++عنوان ِ پست از جناب مولانا

** از محقق تا مقلد فرقهاست / کین چو داوود است و آن دیگر صداست...