روزهایی که گذشت...

سال 95 سال تقریبا بدی بود. جدا از اتفاقات ِ بدی که همه ی مردمو درگیر کرد ، از نظر شخصی هم سال خوبی نبود. مخصوصا نیمه ی دوم سال که خیلی درگیر مشکلات خونوادگی بودم. در کنار ِ همه ی این مشکلات ، تجربیات خوبی هم نصیبم شد. خیلی جیزا یاد گرفتم. یاد گرفتم که عشق با خودخواهی فرق داره. یاد گرفتم که راحت تر از یه سری چیزا بگذرم و اینقدر درگیر گذشته و آدمهاش نشم. فهمیدم که حق ندارم بقیه رو قضاوت کنم و سعی کردم تا حدی هم بیخیال قضاوت مردم درباره ی خودم بشم. فهمیدم عزت نفسم خیلی مهمه و همینطور اعتماد به نفسی که ندارم. برای سال ِ جدید کلی تصمیم و ایده و برنامه دارم. مطمئنم سال 96 ، سال متفاوتی خواهد بود هم برای خودم هم برای خونواده م. 

امیدوارم سال 96 ، سال پر برکتی باشه براتون. پر از روزها و حس ها و اتفاقات ِ خوب. آمین. پیشاپیش عیدتون مبارک:)

از لاک ِ جیغ تا خدا...

برنامه ای از شبکه ی دو پخش میشه به اسم از ( از لاک ِجیغ تا خدا ). تو هر قسمت مجری برنامه با دخترایی حرف میزنه که قبلا بی حجاب بودن یا اعتقادات مذهبی نداشتن و الان نظرشون تغییر کرده و از لاک ِ جیغ به خدا رسیدن. سوال اینجاست که آیا همه ی کسایی که لاک ِ جیغ میزنن ، از خدا بی خبرن؟ آیا لاک ِ جیغ نماینده ی خانم های بی حجابه؟ آیا هر کسی که به خدا میرسه ، نباید لاک بزنه؟ آیا تنها راه  رسیدن ِ به خدا ، با حجاب شدنه؟ و اگر همینطوره ، اون خانم  ِ محجبه دیگه نمیتونه لاک بزنه؟ نمیگم محجبه بودن خوب نیست ، اتفاقا تو این برنامه با دخترایی مصاحبه شده که با میل و اختیار خودشون حجاب رو انتخاب کردن و برام قابل احترامه ، فقط نمیتونم درک کنم چرا اسم برنامه جوری طراحی شده که لاک ِ جیغ رو مقابل خدا قرار میده. اندکی تامل بد نیست...