به یاد سینما رکس:(...

28 مرداد سال 1357 مردم آبادان برای فیلم گوزنها به سینما رکس رفتند که فیلم ببینند ولی زنده زنده در سینمای دربسته سوختند.

روح قربانیان مظلوم و بی گناه سینما رکس آبادان شاد. آمین.

سینما شلوغ امشب ، هیچ کس این فیلم رو ندیده 

کسی قصه ی سقوط رو از ستاره نشنیده 

قصه ی شاخ گوزن و شاخه ی بدون برگه 

اما قصه ناتمومه ،‌سانس بعدی سانس مرگه 

هر کسی از رو شماره ش روی صندلی نشسته 

یه نفر برای شوخی درای سالن رو بسته 

تپش ترانه مرده ، تو رگای این دقیقه 

لحظه لحظه ی شروع یکه تازی حریقه 

سینما ! ای سینما رکس ! آخرین فیلمت رو بفروش 

واسه هر بلیط یه دریا گریه کن بغض منم روش

سینما ! ای سینما رکس ! پرده ی سیات رو بنداز 

اگه از حافظه رفتی جون بگیر تو نبض آواز

صدای جیغ جماعت شب رو می شکنه دمادم 

این بوی سوختن چوبه ، یا بوی کباب آدم ؟

شعله قد کشیده تا سقف ، ریه ها خونه ی دود 

به جای آتش نشانی ، تاول که زود به زود 

پرده ی پک نمایش گُر گرفته از حرارت 

فردا رو عزا می گیرن آدمای این ولایت 

سینما و آدماش رو شعله های شب سوزونده 

وقتی که خروس بخونه سینما رکسی نمونده 

سینما ! ای سینما رکس ! نگا کن ! یه مرد سوخته 

هنوز از بین ذغالا چشماش رو به پرده دوخته...

+این شعر تو فضای مجازی بود و متاسفانه اسم شاعرش نوشته نشده بود.