چراغ ِ دانش...

2 روز ِ که خوندن ِ کتاب ِ "من ملاله هستم" رو شروع کردم. ملاله یوسف زی ، دختری از پاکستان که مورد ِ حمله ی طالبان قرار گرفت و وقتی 13 سالش بود در مجمع عمومی سازمان ملل سخنرانی کرد و سال ِ 2014 هم به طور مشترک با یک فرد هندی جایزه ی صلح نوبل رو به پاس تلاشهاش برای تحصیل و آموزش عمومی کودکان پاکستان دریافت کرد. هرچند خیلیا میگن که ملاله خواسته یا ناخواسته از غرب دفاع میکنه و تبدیل به عروسک خیمه شب بازی اروپا و امریکا شده ، اما با این وجود ، ملاله نماینده ی همه ی دخترایی ِ که به دلایل عرفی و فرهنگی از ساده ترین حقوقشون هم محرومن. دخترایی که با این باور بزرگ شدن که فقط باید ازدواج کنن و بچه دار بشن و مطیع همسرشون باشن. هرچند الان اوضاع جامعمون خیلی بهتر از قبل شده اما هنوز هم توی مناطق محروم ، خیلی از دختران و زنان از حقوق خودشون محروم و بی اطلاع هستن و علاوه بر این ، مشکلات قتصادی هم مزید ِ بر علت شده:(

ایکاش بفهمیم و بدونیم که جامعه به زنان توانمند احتیاج داره. که یک زن ِ باسواد ِ فهیم ، خیلی خوب میتونه با همسرش ارتباط برقرار کنه و فرزندانی رو تربیت کنه. منظورم از سواد ، تحصیلات دانشگاهی نیست هرچند تحصیلات دانشگاهی هم تا حدی مهمه اما منظور ِ من این ِ که توانایی خوندن و نوشتن داشته باشیم و بتونیم از منابع معتبر برای تربیت فرزندمون استفاده کنیم. درسته که قدیما خیلی از پدرا و مادرا سواد ِ چندانی نداشتن ، اما باتجربه بودن و دانا و فرزندان خوبی هم تحویل جامعه میدادن. گذشته از این ، شرایط قدیم با الان خیلی متفاوت بود. قدیم اینهمه شبکه ی اجتماعی و تلویزیونی وجود نداشت ، ماهواره و اینترنتی نبود و تربیت بچه ها هم راحت تر بود اما الان با این شرایط ، تربیت بچه ها خیلی سخت شده و در نتیجه پدر و مادر ، مخصوصا مادر ، باید باسواد باشن و اهل مطالعه که بتونن با بچه هاشون ارتباط خوبی داشته باشن. 

+به امید ِ اینکه رورزی برسه که همه بتونن از نعمت ِ سواد برخوردار بشن و حق ِ کسی پایمال نشه و به امید ِ اینکه همه ی بچه ها ، پدر و مادرای فهیم و آگاه داشته باشن.

آمین...

برای پدران و مادران سرزمینم...

پدر ِ عزیزی که راهدار هستی و تو این شبای فوق العاده سخت و برفی ، تو جاده ها هستی و سرما رو تحمل میکنی و کار میکنی تا یه لقمه ی حلال بذاری سر سفره ی خونواده ت ، دستاتو میبوسم. 

مادر ِ عزیزی که دوری ِ همسرتو تحمل میکنی و قوی و محکمی و قدردان ِ زحمات همسرت هستی ، دستاتو میبوسم. 

پدر ِ عزیزی که تو این شرایط ِ سخت ِ بد ِ اقتصادی ، شبانه روز کار میکنی و هزار و یک جور دغدغه داری و خودتو وقف ِ خونواده کردی ، دستاتو میبوسم. 

مادر ِ عزیزی که مدیریت اقتصادی خونه رو به بهترین شکل ممکن بلدی و نمیذاری همسرت شرمنده بشه ، دستاتو میبوسم. 

پدر ِ عزیزی که زحمت میکشی و کسی قدردانت نیست و همه به چشم یه عابربانک بهت نگاه میکنن ، دستاتو میبوسم.

مادر ِ عزیزی که تو خونه کلی کار ریز و درشت اتجام میدی و به فکر جمع و جور کردن خونه و همسر و بچه هات هستی و همه به چشم یه کلفت بهت نگاه میکنن ، دستاتو میبوسم.

مرد ِ پرتلاشی که حاضری هرکار کنی تا همسرت آب تو دلش تکون نخوره ولی همسرت قدرت رو نمیدونه و فقط و فقط و فقط به فکر قر و فرشه ، دستاتو میبوسم.

زن ِ پر تلاشی که بیرون از خونه کار میکنی و حقوقت رو هم تو خونه خرج میکنی و کار خونه رو هم انجام میدی ولی همسرت نه ازت قدردانی میکنه نه کمکت میکنه ، دستاتو میبوسم.

دختر یا پسر ِ عزیزی که خیلی وقتها از خواسته هات چشم پوشی میکنی تا یه مامان بابت شرمنده ت نشن ، دستاتو میبوسم.

خوش به حال ِ اون زنی که شوهرش قدرشو میدونه. که به بهترین شکل ِ ممکن ازش مواظبت میکنه و تکیه گاهشه. 

خوش به حال ِ اون مردی که بعد ِ چند ساعت کار ِ وقفه ، پا تو یه خونه ی گرم و پرنور میذاره و همه ی خستگیاشو فراموش میکنه.

خوش به حال ِ همه ی زن ها و مردهای عاشق و پرتلاش.

خوش به حال ِ بچه هاشون که شاهد ِ یه زندگی  ِ خانوادگی ِ پر از عشقن. که مهر و محبت و وفاداری و قدرشناسی رو میبینن و یاد میگیرن. 

+الهی روز به روز تعداد این زن و شوهرهای دوست داشتنی و عاشق ، تعداد این بابا مامان های زحمتکش و فداکار بیشتر و بیشتر و بیشتر بشه. 

+الهی هیچ پدر و مادری ، فرزند ناصالح نداشته باشه و هیچ بچه ای پدر و مادر نالایق.

آمین آمین آمین.