هوای گریه...

دلم گرفته ای دوست ، هوای گریه با من

گر از قفس گریزم ، کجا روم کجا من؟

کجا روم؟ که راهی به گلشنی ندانم

که دیده برگشودم به کنج تنگنا من

نه بسته ام به کس دل ، نه بسته کس به من دل

چو تخته پاره بر موج ، رها رها رها من

ز من هرآنکه او دور ، چو دل به سینه نزدیک

ز من هرآنکه نزدیک ، ازو جدا ، جدا من

نه چشم دل به سویی ، نه باده در سبویی

که تر کنم گلویی ، به یاد آشنا من

ز بودنم چه افزود؟ نبودنم چه کاهد؟

که گویدم به پاسخ ، که زنده ام چرا من

ستاره ها نهفتم در آسمان ابری

دلم گرفته ای دوست ، هوای گریه با من...

+یکی از ماندگارترین شعرهای زنده یاد بانو سیمین بهبهانی که با صدای همایون شجریان شنیدنی است...

دریافت